Aż 130 kg dopalaczy przejęli dotąd w tym roku celnicy z oddziału pocztowego w Warszawie. Przemytnicy wykazują się coraz większą finezją. Dopalacze, jako proszek do prania, sól do kąpieli lub zupki w proszku (zdjęcia) | hyperreal.info
By Sordyl Justyna Opublikowane 9 November, 2013 Od 2010 roku coraz częściej zaczęły pojawiać się informacje o wzroście hospitalizacji spowodowanych przez zażycie nieznanych substancji chemicznych. Ofiary trafiały na oddziały toksykologiczne, psychiatryczne oraz oddziały uzależnień. Część osób znajdowała się w ciężkim stanie, a lekarze nie byli w stanie stwierdzić, jakie substancje powodowały takie efekty. Pojawiały się też przypadki zgonów. Za wszystkim tym stały i wciąż stoją „dopalacze”. Czym są dopalacze? To nic innego, niż legalne narkotyki. „Dopalacze” to tylko określenie slangowe. W języku angielskim kryją się one pod nazwami: legal high, herbal high, smarts, boosters. Są to środki zastępcze, czyli substancje zażywane w celu wywołania efektu odpowiadającego zażyciu narkotyków. Ich wytwarzanie i wprowadzanie do sprzedaży nie jest regulowane na podstawie żadnych przepisów prawnych, nie stosuje się do nich przepisów o ogólnym bezpieczeństwie produktów. Wytwarzane są pod postacią proszków, mieszanin ziół, wyciągów, kapsułek i tabletek. Zaczynają działać już nawet po 1-5 minutach od zażycia, a efekt ich działania, w zależności od rodzaju, utrzymuje się od 0,5 godziny do nawet 20 godzin. Można je podzielić, zgodnie z ich działaniem, na: Energetyki Psychodeliki Halucynogeny Stymulanty Relaksujące Euforyzujące Skąd wzięły się w Polsce? Już na początku XXI wieku, gdy popularne stawały się tabletki gwałtu i podróbki viagry, zatrzymywano nieznane wcześniej mieszaki ziołowe i suplementy leków, wywołujące negatywne skutki uboczne u osób, które je zażywały. W 2006 roku pierwsze dopalacze można było dostać przez Internet. W 2007 roku powstały dwie marki: „ oraz „Konfekcjoner”. Rok później na terenie kilku największych miast powstały sklepy „ oraz „Smart-shopy”. Dopalacze sprzedawane były legalnie. Obecnie, od 2010 roku ich sprzedaż za pomocą stacjonarnych sklepów jest nielegalna, niestety można je zamówić przez Internet jako produkty kolekcjonerskie. Firmy, które straciły możliwość sprzedawania ich na terenie Polski, przeniosły się do Czech, skąd oferują swoje produkty. Rozwinęła się też ich nielegalna sprzedasz np. na dyskotekach. Kolejne substancje identyfikowane jako „dopalacze” są dopisywane do załącznika Ustawy o Przeciwdziałaniu Narkomanii. Dlaczego nie były zakazane? Nie zawierają one substancji uznanych za odurzające, psychotropowe lub toksyczne przez Ustawę o Substancjach Trujących. Powstają dzięki nieograniczonej możliwości syntezy chemicznej. Dzięki niej można modyfikować jedne substancje i tworzyć inne, posiadające konkretne właściwości. Dopalacze często zawierają nowe związki, które nie są do końca opisane, lub skutków użycia których nie znamy. Gdyby ktoś zajął się zbadaniem któregoś związku psychotropowego w nich zawartego, pod kątem wpisania do Ustawy o substancjach Toksycznych, cała ta procedura zajęłaby mu tyle czasu, że dana substancja zostałaby zastąpiona kolejną, zmodyfikowaną. Taka sytuacja zdarzyła się w 2009 roku, kiedy nowelizowano Ustawę o Przeciwdziałaniu Narkomanii. Zanim zakończono ten proces, żadne z wpisanych na listę zakazanych substancji nie było już dodawane do dopalaczy. Zastąpiły je inne, równie niebezpieczne związki o podobnym działaniu. Teraz już wiesz, dlaczego dopalacze mimo to wciąż były sprzedawane – dzięki wyspecjalizowanym firmom je tworzącym, które są na bieżąco z prawem i potrafią znaleźć w nim luki. Zazwyczaj dopalacze są przedstawiane jako „produkty kolekcjonerskie”. Na ich etykietach pojawiają się ostrzeżenia o konieczności udania się do lekarza w przypadku ich spożycia - to nie tylko kolejny przykład na to, jak ich twórcy obchodzą prawo, ale także dowód na ich szkodliwość. Gdyby nie były niebezpieczne, wystarczyłoby je zarejestrować jako substancje spożywcze. Dlaczego nie są bezpieczne? Zanim jakaś substancja trafi do powszechnego użytku np. jako lek, musi przejść próby laboratoryjne, czasem także testy na zwierzętach oraz trzy fazy badań klinicznych na ludziach. W ten sposób sprawdzane jest, czy substancje te są bezpieczne dla człowieka i nie powodują szkodliwych skutków ubocznych. Dopalacze, choć tworzone są z mieszanin niebadanych do tej pory substancji psychoaktywnych, nie przechodzą takich testów. Prawda jest taka, że producenci dopalaczy testują swoje „wyroby” na klientach. Badania pokazały, że do dopalaczy często dodawane są substancje zanieczyszczone, w niektórych próbkach znajdują się także leki. Ponieważ liczba tworzonych dopalaczy rośnie, a składają się na nie różne nowo-wyodrębnione składniki, w razie zatrucia lub innych skutków ubocznych, często lekarze nie są w stanie wykryć, jaka substancja spowodowała dany efekt. Może to utrudnić proces leczenia lub ratowania życia. Ponieważ na ich opakowaniach nie jest napisane, jakie substancje zawierają, ciężko przewidzieć jakie skutki uboczne powodują, oraz jak duża dawka może wywołać poważne negatywne konsekwencje. Zastanów się więc nad dwoma kwestiami: Czy uważasz, że ludzie powinni wiedzieć, co spożywają? Czy zgodziłbyś się wziąć udział w badaniu nad nowym lekiem, którego skutków zażycia nie można przewidzieć? Mity: Dopalacze są legalne w większości państw Europy. Poziom kontrolowania substancji zawartych w dopalaczach, w poszczególnych krajach Europy jest różny. Zachodzi jednak tendencja, do coraz bardziej restrykcyjnego podejścia do tej kwestii. Kraje, które już je wprowadziły, to Polska, Irlandii, Szwecja, Belgia. Coraz więcej krajów przygotowuje się do wprowadzenia poważniejszych restrykcji (np. Węgry). Twierdzenie więc, że dopalacze są legalne w większości krajów, jest błędne. Dopalacze zawierają tylko mieszaniny ziołowe. W dopalaczach znajdują się mieszaniny środków roślinnych (najczęściej orientalnych), substancji syntetycznych naśladujących substancje roślinne, zmodyfikowanych roślin i substancji chemicznych wypełniających (np. środków farmaceutycznych). Nawet jeśli niektóre z nich, są w stu procentach roślinne, nie zapewnia to ich nieszkodliwości. Substancje roślinne także mogą być toksyczne i trujące! Zastanów się i pomyśl, czy sam nie znasz jakiejś trującej rośliny. Skutki uboczne: Śmiało możemy stwierdzić, że „dopalacze” to po prostu inaczej zapakowane narkotyki albo mieszaniny narkotyków. Skutki uboczne ich zażywania są więc podobne. Zażywając je można nie tylko narazić się na zatrucie toksynami w nich zawartymi, utratę zdrowia a nawet śmierć, ale i uzależnić się. Rozpiętość negatywnych konsekwencji jest przerażająca: od długotrwałych i nieprzyjemnych „zejść”, ostrych psychoz, ataków paniki, poprzez dreszcze, napady padaczki, urojenia, utratę przytomności czy napady lęku lub uszkodzenia neurologiczne. A to tylko przykłady z długiej listy częstych efektów niepożądanych! Objawy zażywania: Nie jesteśmy w stanie podać jednorodnego profilu osoby zażywającej dopalacze, ani spektrum objawów, po których od razu można wywnioskować, że to one za nimi stoją. Poniżej możesz odnaleźć przykładowe objawy mogące wskazywać na zażywanie substancji psychoaktywnych w ogóle. Pamiętaj, że istnieje wiele rodzajów dopalaczy skoncentrowanych na wywoływaniu różnorodnych efektów, dlatego spektrum objawów może być bardzo rozległe i różniące się między sobą. 1. Wygląd zewnętrzny: zmieniona blada i ziemista cera, owrzodzenia w okolicach nosa, spadek wagi, zaniedbanie higieny, przekrwione oczy, rozszerzone lub zwężone źrenice. 2. Zachowanie: duże wahania nastrojów, nagła zmiana nawyków, izolowanie się od bliskich, napady złości, agresji napady euforii lub obniżonego nastroju, problemy finansowe, wynoszenie przedmiotów z domu, bełkotliwa mowa, brak zainteresowania ulubionymi zajęciami. 3. Objawy chorobowe: omdlenia, osłabienia, nagłe pogorszenie stanu uzębienia, skoki temperatury, nagłe zmiany ciśnienia, wymioty, bóle ciała, wysięk nosa. 4. Otoczenie: ciężki, słodkawy zapach w pokoju, fifki, bibułki i urządzenia do robienia skrętów, dziwny zapach ubrań, pudełeczka, słoiki z nieznanymi substancjami, miarki, łyżeczki z przebarwieniami. Co robić? W przypadku podejrzenia, że ktoś może być dealerem (np. w szkole, na dyskotece), należy powiadomić policję lub straż miejską. Mamy prawo ująć każdą osobę, którą podejrzewamy o posiadanie lub rozprowadzanie substancji psychoaktywnych, aż do przyjazdu policji. Taka osoba nie może oskarżyć nas o nielegalne ograniczenie wolności. Mamy prawo zabezpieczyć podejrzane substancje. Jeśli podejrzewasz, że ktoś z twoich bliskich lub znajomych może mieć problem z dopalaczami lub narkotykami, skontaktuj się z odpowiednim ośrodkiem zajmującym się uzależnieniami w twojej okolicy lub zadzwoń na telefon zaufania, aby uzyskać dalsze wskazówki. Jeśli wiesz, że ktoś znajduje się pod wpływem dopalaczy, powiadom służby medyczne. Jak już wiesz, konsekwencje ich zażycia mogą być poważne i trudne do przewidzenia. Bibliografia: Wojcieszek K. (2010). Smak życia – czyli debata o dopalaczach. Warszawa: Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii. Wrona J. (2011). Dopalacze – demony naszych czasów. Częstochowa: Wydawnictwo POMOC. - Akcja informacyjno-edukacyjna Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii Arykuł powstał w ramach kampanii informacyjno-profilaktycznej "Co nas spina?" Kampania współfinansowana jest ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego.
Kup Zestaw do Robienia Świeczek Sojowych w kategorii Prace ręczne, DIY, zrób to sam dla dzieci na Allegro - Najlepsze oferty na największej platformie handlowej.
28 kwietnia, 2021 Człowiek jest w stanie uzależnić się od każdej substancji. Największą grupą podatną na różnego rodzaju uzależnienia są osoby w wieku szkolnym i młodzi dorośli. W większości przypadków jest tak ze względu na wpływ rówieśników i chęć dopasowania się do grupy. Niestety często dochodzi do sytuacji, że jednorazowe zażycie dopalaczy prowadzi do kolejnego przyjmowania tych substancji. Są one bardzo uzależniające, przez co już po pierwszym razie można poczuć objawy uzależnienia. Dopalacze – co to? Nazwa dopalacze jest potocznym określeniem na substancje psychoaktywne, które nie zostały zaklasyfikowane jako narkotyki. Dopalacze nie są wpisane na listę środków zawartych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Mają one bardzo silne działanie, wywołują wiele skutków ubocznych i szybko uzależniają. Spożywanie dopalaczy ma na celu wywołanie w organizmie jak najwierniejszego efektu narkotycznego substancji zdelegalizowanych. Są one często sprzedawane jako produkt kolekcjonerski, dzięki czemu producent może uniknąć konsekwencji związanych z ewentualnymi skutkami ubocznymi. Na opakowaniach widnieje napis: „Produkt nie jest przeznaczony do spożycia”, choć właśnie z taką intencją jest sprzedawany. Dopalacze dzielą się na różne rodzaje. Przede wszystkim dzieli się je na naturalne, czyli te pochodzenia roślinnego oraz syntetyczne. Psychoaktywnych związków chemicznych, z których można wytworzyć dopalacze, jest minimum 12 tysięcy. Większość dopalaczy produkuje się jednak ze środków pochodzenia syntetycznego. Dopalacze charakteryzuje to, że w niewielkich dawkach oddziałują w silny sposób na ośrodkowy układ nerwowy. Ze względu na ich działanie możemy podzielić je na te: o działaniu pobudzającym, działaniu halucynogennym i działaniu relaksującym. Rodzaje dopalaczy – co je różni? Dopalacze, w zależności od składu, będą miały zupełnie inne działanie. Największym problemem jest to, że ich skład nigdy nie jest do końca znany. Wiele związków chemicznych połączonych ze sobą mogą wpłynąć na organizm w inny sposób. Dodatkowo, wiele zależy od organizmu i zdrowia osoby przyjmującej takie substraty. Na rynek w bardzo szybkim tempie wprowadzane są coraz nowsze, zmodyfikowane dopalacze. Powoduje to brak możliwości zbadania ich wszystkich w celu wpisania konkretnych środków na listę zakazanych substancji. Zazwyczaj środek, który został wpisany na taką listę zostaje zamieniony na swój odpowiednik, przez co znowu skład chemiczny staje się w pewien sposób legalny. Dopalacze występują pod wieloma różnymi postaciami – w tabletkach, w formie suszu, jako pudry, proszki czy znaczki do lizania. Susze oraz kadzidełka najczęściej powstają z roślin – szałwia wieszcza, kratom, powój hawajski czy wyciąg z muchomora. Ich działanie jest zbliżone do opium i marihuany. Dopalacze, które mają pochodzenie syntetyczne, są mieszanką opioidów, halucynogenów i różnego rodzaju stymulantów. Są one nazywane jako party pills. Ich głównym celem jest wprowadzenie w stan euforii i pobudzenie. Ich skład nie jest nigdy w pełni znany. Istnieją również dopalacze w formie małych pigułek lub znaczków do lizania, które mają w składzie tylko jedną substancję. Substancje psychoaktywne, które znajdują się w składzie dopalaczy, wywołują uzależnienie psychiczne i fizyczne. Bardzo często ich odstawienie wiąże się z pojawieniem się typowych objawów dla zespołu abstynencyjnego. Leczenie uzależnienia powinno być przeprowadzane pod okiem doświadczonego specjalisty. Leczenie wymaga przede wszystkim diagnozy problemu, czyli trzeba ustalić rodzaj substancji, która wywołała uzależnienie. Nie zawsze jest to łatwe do zrobienia, ponieważ zazwyczaj nie wiadomo z czego dany dopalacz został zrobiony. Przez to uzależnienie od dopalaczy jest szczególnie niebezpieczne. Wykrycie konkretnej substancji wymaga szeregu specjalistycznych badań. Kolejnym krokiem jest stwierdzenie stopnia zaawansowanie problemu. Zatrucia spowodowane tego typu substancjami mogą wymagać odtruwania na oddziale toksykologicznym. Są różne metody leczenia uzależnień, jednak musi być ona dopasowana do przyjmowanej substancji, kondycji fizycznej oraz psychicznej osoby uzależnionej i czasu sięgania po dopalacze. W niektórych, bardziej zaawansowanych przypadkach mogą występować poważne zaburzenia psychiczne takie, jak: stany depresyjne, lękowe, urojenia, omamy. W takim sytuacjach terapia psychologiczna jest łączona z detoksykacją i leczeniem farmaceutycznym. Leczenie szpitalne, ambulatoryjne sprawdzi się jedynie przy lekkich formach uzależnienia i jest wykorzystywane jako terapia wspierająca oraz uzupełniająca po pobycie w ośrodku terapeutycznym. Najczęściej przy uzależnieniach od dopalaczy stosowane są techniki motywacyjne i terapie opracowane z myślą o leczeniu alkoholizmu i narkomanii. Są to: indywidualna i grupowa terapia uzależnień, psychoterapia połączona z farmakologią, model Minnesota czy model społeczności terapeutycznej. W niektórych przypadkach konieczne jest odtrucie organizmu. Dzieje się tak kiedy organizm zaczyna domagać się coraz większych dawek, chory przestaje odczuwać objawy, zwiększa dawki i prowadzi to do przedawkowania. Zatrucie dopalaczami wymaga błyskawicznego odtruwania – detoksykacji. Pozwala to na uzupełnienie płynów i elektrolitów. Pomaga to w procesie usuwania z organizmu toksyn. Detoksykacja nie jest formą terapii tylko zabiegiem, który pomaga w przygotowaniu organizmu do dalszej terapii. Pomóż sobie, walcz o swoje zdrowie. Zadbaj o siebie, Twoich przyjaciół i rodzinę.
Jednocześnie przepis nadaje się do mycia rąk, a także do zastąpienia automatycznego proszku do prania: Zbierz owoce kasztana. Osuszyć i zmielić za pomocą młynka do kawy, nie zapominając o usunięciu brązowej powłoki zewnętrznej - może ona zabarwić tkaninę. Wlej zmielony proszek kasztanowy do miski i zalej gorącą wodą.
Proszki (Pulveres) należą do stałych postaci leków recepturowych, razem z pigułkami i czopkami. Podział proszków obejmuje kilka kryteriów, zależnych od drogi podania, zawartości składników aktywnych, itp. Biorąc pod uwagę drogę podania wyróżnić można:proszki do stosowania wewnętrznego (Pulveres perorales),proszki do stosowania zewnętrznego (Pulveres ad usum dermicum) – stosowane przeważnie na skórę, rzadziej na błony śluzowe. Osobny artykuł: RoztworyInne kryterium podziału klasyfikuje proszki ze względu na zawartość składników:proszki proste (Pulveres simplices) – tą postać leku stanowi jedna substancja w stanie sproszkowanym,proszki złożone (Pulveres compositi) – są to wieloskładnikowe postaci leku, charakteryzujące się zawartością więcej niż jednej substancji. Osobny artykuł: KropleOdrębnym sposobem podziału proszków stosowanych w recepturze jest rozróżnienie formy podania leku. W tym przypadku podział obejmuje:proszki dzielone – lek podzielony jest na określoną liczbę jednostek dawkowania, w postaci opłatków skrobiowych bądź kapsułek żelatynowychproszki niedzielone – stosowane przeważnie zewnętrznie (ze względu na ryzyko przedawkowania przy użyciu wewnętrznym) na skórę, jako pudry lecznicze, zasypki. Osobny artykuł: MieszankiZaznajomienie z poszczególnymi proszkami należy zacząć od informacji, dotyczącej wielkości ziaren i stopnia rozdrobnienia w proszkach wewnętrznych i zewnętrznych. Farmakopea Polska przyjmuje, iż wielkość cząstek w proszkach doustnych powinna być mniejsza od 0,5 mm. Natomiast w proszkach zewnętrznych nie powinna być większa od 0,16 mm. Odpowiedni stopień mikronizacji cząstek otrzymuje się poprzez rozcieranie substancji w moździerzu o szorstkiej powierzchni (w celu zwiększenia stopnia tarcia). Proszki doustne (wewnętrzne) oraz zewnętrzne, oprócz substancji czynnej mogą zawierać także substancje pomocnicze oraz związki odpowiedzialne za poprawę smaku i zapachu. Przyjmowane są zwykle z wodą. Dodatkowo proszki zewnętrzne przeznaczone do stosowania na rany muszą wykazywać się proste, jak sama nazwa wskazuje zawierają sproszkowaną jedną substancję leczniczą, w odróżnieniu od proszków złożonych, gdzie tych substancji może być kilka. W przypadku proszków złożonych należy uważać na interakcje między składnikami leku. Należy nie dopuścić do sytuacji, kiedy pod wpływem reagowania dwóch związków między sobą dojdzie do zmiany właściwości także:zawiesinyemulsjemaścikrople do oczuProszki dzielone są najczęstszą formą tej postaci leku, przygotowywaną w warunkach aptecznych. Przygotowanie ich jest czasochłonne, ale pozwala na dokładne odmierzenie substancji, co zwiększa bezpieczeństwo stosowania przez pacjenta. Proszki dzielone rozdzielane są do specjalnie do tego celu przygotowanych kapsułek skrobiowych (tzw. opłatki skrobiowe), kapsułek żelatynowych bądź sporadycznie do saszetek. Przy ich sporządzaniu należy wystrzegać się umieszczania w opłatkach skrobiowych substancji, które wykazują działanie higroskopijne. Może to doprowadzić to do zawilgocenia postaci leku i obniżenia jej wartości leczniczej. W sytuacji, gdy proszki dzielone wykazują masę mniejszą niż 0,1g należy uzupełnić je np. laktozą do wspomnianej również: Proszki dzielone dla najmłodszych pacjentówProszki niedzielone natomiast stosowane są zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie. Przy tych stosowanych doustnie należy wystrzegać się substancji silnie i bardzo silnie działających. Łatwo w takiej sytuacji o przekroczenie jednorazowej dawki maksymalnej i doprowadzenie do zatrucia organizmu. Dawki potrzebne do przyjęcia przez pacjenta odmierza się zwykle przy pomocy łyżeczki domowej (ok. 5,0 g) bądź „końcówki noża” (0,1-1,0 g). Proszki niedzielone po sporządzeniu przenosi się do torebek papierowych. Wśród proszków niedzielonych przeznaczonych do stosowania wewnętrznego wyróżniamy dodatkowo:proszki musujące (w ich skład wchodzą substancje, które w kontakcie z wodą wytwarzają dwutlenek węgla, co ułatwia rozpuszczenie w wodzie) – jako substancje dodatkowe stosuje się kwas cytrynowy, wodorowęglan sodu, węglan wapnia,proszki do sporządzania roztworów – w ich skład wchodzą substancje dobrze rozpuszczalne w rodzajem proszków są tzw. rozcierki. Zawierają one substancje silnie i bardzo silnie działające wymieszane z proszkiem rozcieńczającym (zwykle z laktozą lub sacharozą) w odpowiednich proporcjach: 1+1, 1+9, 1+99. Przeznaczone są głównie do użycia w sytuacji, gdy istnieje konieczność zastosowania wspomnianych wyżej substancji w niewielkich ilościach (zapobiega to ich przedawkowaniu). Jednymi z substancji, które wchodzą w skład takich proszków są kodeina i atropina. Przygotowanie proszków rozpoczyna się od sprawdzenia, czy dawki jednorazowe i dobowe substancji przepisanych na recepcie nie zostały przekroczone (w szczególności w przypadku leków dla dzieci). Proszki wykonuje się w moździerzach, rozcierając substancję czynną z substancjami pomocniczymi oraz z wypełniaczami (laktoza, sacharoza). Rozcieranie rozpoczyna się od wsypania do moździerza niewielkiej ilości substancji obojętnej. Następnie dodaje się substancję czynną (bądź kilka substancji, jeśli jest to proszek złożony) zaczynając od tych przepisanych w najmniejszej ilości. Na koniec dodaje się resztę wypełniacza i dokonuje rozdziału proszku na pojedyncze dawki (w przypadku proszków dzielonych), bądź całość przesypuje się do torebki (proszki niedzielone). Przed rozsypaniem proszki należy jeszcze przesiać przez odpowiednie sita, celem doprowadzenia do określonej wielkości cząstek bardzo silnie działające lub silnie barwiące należy przygotowywać w odrębnych moździerzach. W celu sprawdzenia poprawności sporządzenia proszków wykonuje się badania jednolitości masy (w przypadku proszków dzielonych). Dokonuje się zważenia 20 losowo wybranych proszków i oblicza średnią masę jednego. Aby lek wykonany był prawidłowo, masa każdego proszku powinna mieścić się w granicach błędu +/- 10% (dla proszków o masie do 300 mg i +/- 7,5% dla proszków o masie powyżej 300 mg). Dozwolone jest odstępstwo od tej normy dla dwóch proszków z badanej grupy, jednak odchylenie nie może być większe niż dwukrotna dopuszczona VademecumNa koniec warto wspomnieć o niezgodnościach występujących w trakcie przygotowywania proszków. Najczęściej mają one charakter wilgotnienia lub rozpływania się masy proszkowej. Spowodowane może to być zjawiskiem euteksji (obniżenie temperatury topnienia w związku z kontaktem ze sobą dwóch różnych substancji), higroskopijności mieszaniny, przypadku mieszanin eutektycznych rozwiązaniem problemu jest rozdzielenie dwóch reagujących ze sobą substancji i umieszczenie ich w osobnych opłatkach. Podobnie można postąpić w sytuacji, kiedy związki zawarte w mieszaninie proszków zwiększają jej higroskopijność i zdolność do wilgotnienia. Poza tym można również dodać do takiego proszku substancje obojętne (laktozę, skrobię), które uniemożliwią absorbowanie wody przez związki apteczna – podręcznik dla studentów farmacji”, Renata Jachowicz, PZWL, 2004 „Przewodnik po recepturze aptecznej dla studentów Wydziału farmaceutycznego”, pod red. Kazimiery Henryki Bodek, Łódź 2012„Repetytorium do specjalizacji. Proszki w recepturze”, Aptekarz Polski, kwiecień 2012, nr 68/46mgr farm. Mateusz JabłońskiProszek do prania Ariel 80 prań z Niemiec. Proszki do prania - Wiele ofert w jednym miejscu. Radość zakupów i 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji. Sprawdź Teraz!
Przeczytaj recenzję Proszek do robienia mazi wysyłka losowa. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! empikfoto.pl empikbilety.pl EmpikGO Papiernik Kontakt Pomoc Biznes Aplikacja mobilna Empik Pasje Empik Premium Zostań sprzedawcą
Szczegóły produktu. BRYZA Proszek do prania 5W1 DO BIAŁEGO, 845 gCzystość, którą poczujeszDla uzyskania perfekcyjnie czystego prania stosuj Płyn do czyszczenia pralki Bryza.Nadaje higieniczną czystość i świeży zapach.Wypróbuj również Bryzę w wygodnej formie kapsułek do prania.Bryza nadaje Twojemu praniu czystość, którą nie 5UgMx6. 11314713840612261223469249
