Szczeniaczki, kotki i wiele innych małych zwierzątek. Nie da się minąć ich bez powiedzenia – „ale słodziak!”. Nie tylko małe kotki potrafią być urocze. Dziś przedstawiamy 10 niezwykle urokliwych zwierząt, o których mogliście nie słyszeć. #1 Lori mały Występuje również pod nazwą kukang mały. Zamieszkuje głównie lasy deszczowe w Azji i jak mały bobas większość czasu poświęca na sen. Lori mały zwija się w kłębek i tak potrafi przespać cały dzień. Jego znakiem rozpoznawczym są wielkie oczy, które umożliwiają mu dobre widzenie w nocy. Żyje w konfiguracji: 1 samiec i kilka samiczek, które zawzięcie bronią swojego terytorium, a jego granice znaczą moczem. Na pierwszy rzut oka zwierzęta te wydają się być bardzo leniwe, powolne i ospałe jednak w sytuacji zagrażającej ich życiu szybko się mobilizują i prędko uciekają skacząc z drzewa na drzewo. Dodatkowo Lori stały się przedmiotem badań wielu naukowców, a to za sprawą teorii o ich jadowitości. Okazało się, że to prawda. Mają one bowiem gruczoł jadowy znajdujący się po wewnętrznej stronie łokcia. Gruczoł ten wydziela toksynę, którą dorosłe osobniki rozcierają na sobie i na swoich młodych. U człowieka jad ten może wywołać tylko reakcję alergiczną, ale małe gady i ssaki mogą umrzeć po takiej dużej dawce toksycznej substancji. Lori mały jest gatunkiem zagrożonym ponieważ zwierzęta te stanowią nie lada gratkę dla handlarzy. Posiadanie ich jako zwierząt domowych jest nielegalne. Fot. Lionel Mauritson – Praca własna (Tekst oryginalny: „self-made”), Domena publiczna, Link #2. Koza pigmejska Miniaturka pospolicie znanej kozy nazywana jest zwierzęciem bezproblemowym. Koza pigmejska umie dostosować się do każdych warunków klimatycznych, dlatego też jest tak bardzo lubiana wśród hodowców. Lubi mieć towarzystwo nawet w postaci zwierząt innej rasy – na przykład psów. Kozy miniaturki można szkolić i tresować jednak wymaga to dużo cierpliwości i czasu. fot. #3. Pandka mała To zagrożona wyginięciem dalsza krewna popularnej pandy. Jest na tyle mała, że zamieszkuje dziuple i małe norki żyjąc w parach lub w większym stadzie. Z chińskiego zwana jest ognistym lisem, stąd też przeglądarka Firefox zyskała swoją nazwę. Występuje w Indiach, Chinach i Nepalu. Ożywia się głównie nocą kiedy to wyrusza na łowy. Jest wszystkożerna ale podstawę jej diety stanowią rośliny. #4. Assapan południowy Jest to dalszy krewny wiewiórki należący do gatunku Glaucomys volans występujący w Meksyku, Ameryce Północnej i Kanadzie. Jego znak charakterystyczny to ciemniejsze futerko na grzbiecie i białe na brzuszku. Dodatkowym atutem tego gatunku jest umiejętność napinania luźnych fałd skóry wzdłuż bocznych kończyn, dzięki czemu potrafią latać między drzewami nawet na odległość 60 metrów. W trakcie dnia melodyjnie świergoczą, a w momencie zagrożenia przeraźliwie i głośno piszczą. Mieszkają w dziuplach lub w gniazdach w pobliżu domostw. #5. Niesporczak Niestety nie jest widzialny gołym okiem, ale przypomina mikroskopijnej wielkości, puszystego niedźwiadka. Co ciekawe według biologów pojawił się on na ziemi już 540 milionów lat temu. Spotkać go można od szczytów wulkanicznych po pokryte grubą warstwą lodu tereny, ponieważ jego organizm potrafi żyć w każdej temperaturze, wilgotności i ciśnieniu. W stanie anabiozy Niesporczak przeżyje w temperaturze od zera absolutnego do ponad 150 stopni C, zniesie promieniowanie 1000 razy silniejsze od promieniowania jonizującego, a ciśnienie do 6000 atmosfer nie jest mu straszne. Ponadto potrafi przeżyć ponad 100 lat bez wody. Gatunek ten użyto w 2007 roku do nietypowych badań – niesporczaki zostały wówczas wysłane w kosmos. fot: #6. Margaj Jego inna nazwa to ocelot nadrzewny. Należy do rodziny kotowatych, żyje głównie w Ameryce Środkowej ale przejawia swoistą cechę odróżniającą go od innych kotów – z drzewa schodzi głową w dół tak jak wiewiórka. Żyje samotnie żywiąc się przy tym kręgowcami, stawonogami i owocami, a łączy się w pary tylko w okresie godowym. Ze względu na jego piękne ubarwienie (cętki) jest zagrożony wyginięciem ponieważ czyhają na niego kłusownicy. Większość życia ocelot spędza na drzewie, a swoją ofiarę atakuje z góry skacząc na nią. Nie znosi niewoli i żyje w niej do 15 lat. #7. Kałan morski Znany również pod nazwą wydry morskiej mieszkaniec Wysp Kurylskich, Aleutów i wysp u wybrzeża południowo-zachodniej Kanady. Jego szczególna umiejętność to nurkowanie na głębokość sięgającą nawet 60 metrów i powstrzymanie oddechu do 8 minut. To kolejne zwierzę, które ze względu na posiadanie pięknego i gęstego futerka jest zagrożone wyginięciem, dlatego też objęte zostało ochroną na mocy konwencji waszyngtońskiej. #8. Fenek Chociaż na pierwszy rzut oka przypomina nieco psa z dużymi uszami, to Fenek tak naprawdę jest lisem. Zwierzęta te mają łagodne usposobienie i łatwo je oswoić. Najwięcej z nich żyje na Saharze, gdzie najczęściej śpią w ciągu dnia, a żerują nocą. Fenek kopie norki, które posiadają co najmniej kilka „dróg ewakuacyjnych”. Ściany swojego „domu” wzmacnia piórami, sierścią i roślinami. Źródłem wody (bez której potrafi się obejść naprawdę długo) są dla tych zwierząt rośliny. Fenek uważany jest za największego ssaka drapieżnego żyjącego na Saharze – osiąga 30-40 cm długości i waży od (samice) do (samce). #9. Maskonur Maskonur zwyczajny to ptak morski zamieszkujący wyspy i wybrzeża północnego i środkowego Atlantyku. Upierzenie dorosłych osobników przypomina nieco pingwiny, które prowadzą podobny tryb życia związany z morzem i jego wybrzeżami. W środowisku naturalnym Maskonury i Pingwiny jednak się nie spotykają – te pierwsze żyją na półkuli północnej, a pingwiny tylko na południowej. Maskonury świetnie latają, nurkują i pływają. Długość ich ciała dochodzi do 32/35 cm, rozpiętość skrzydeł to około 50 cm, a waga około 300-650g. Spośród innych ptaków morskich gatunek ten wyróżnia niepowtarzalny, krótki (lecz silny), garbaty dziób, u nasady którego znajdują się żółte narośle. Maskonury żywią się drobnymi rybami, bezkręgowcami oraz małymi skorupiakami wyławianymi z morza. Ludy północne uważają, że ptaki te są pośmiertną postacią marynarzy i rybaków, którzy zginęli na morzu. #10. Kuoka krótkoogonowa Kuoka to mniejszy kuzyn kangura zamieszkujący australijskie lasy tropikalne. Funkcjonuje głównie w ciągu nocy. Jej znakiem rozpoznawczym jest piękne, gęste futro, które na głowie jest szare, a na karku rude. Niestety futerko Kuoki spodobało się również kłusownikom, dlatego też są one gatunkiem zagrożonym wyginięciem. Można ją spotkać w zachodniej Australii i na wyspach Bland i Rottnest. Ta ostatnia zawdzięcza swoją nazwę właśnie temu małemu zwierzątku. W 1696 roku Holendrzy, którzy przybyli na tę wyspę myśleli, że Kuoki to wielkie szczury i nazwali wyspę Rotte Nest – od holenderskiego rattennest, czyli szczurze gniazdo. Torbacze te nie boją się ludzi, a swego czasu w Australii panowała moda na selfie z Kuoką, która bardzo chętnie pozuje do zdjęć robiąc przy tym śmieszne miny. Więcej o Kukoach pisaliśmy tutaj. fot: Zobacz też: